در 3 کیلومتری جنوب غربی شهر کرمانشاه به سمت اسلام آبادغرب، سوله هایی به چشم می‌خورند که برای خیلی‌هامان ناآشنایند. سوله‌هایی که زمانی انبار ستاد بازسازی بود و پس از آن به محل نگهداری اداوات و ماشین آلات مستهلک ادارات تبدیل شد، اما اکنون به کارگاه‌های تولیدی تبدیل و غوغایی در آنها برپاست. غوغایی که به همت جوانان خوش فکر و خلاق دیارمان برپا شده و محصولاتی در آنها تولید می شود که خارجی‌ها برای خرید بعضی‌شان پشت درب همین سوله‌های تا چندی پیش متروک، منتظر می‌مانند.
اوایل سال 1390 بود که اولین سوله به پارک علم و فناوری استان واگذار شد تا آن را به فضای کار شرکت‌های تحت حمایتش تبدیل کند و شاید کمتر کسی آن روز فکرش را هم می‌کرد که این سوله‌ها به محلی برای تولید محصولاتی تبدیل شود که برخی‌‌شان در خاورمیانه و برخی در کشور نظیر ندارند.
کم کم با حمایت معاونت علمی ریاست جمهوری و استانداری این سوله‌ها تجهیز شد و "مجتمع نوآوری پارک علم و فناوری جهاد دانشگاهی" متولد شد. بذر امید جوانه زد و شرکت‌هایی در این فضا شروع بکار کردند که امروز هرکدامشان در حوزه خود حرف‌های بسیاری برای گفتن دارند.
یکی نمک دریا تولید می‌کند و در خاورمیانه رقیب ندارد، یکی به تولید موم ریخته‌گری با گرید صنایع دفاعی مشغول می‌باشد که تنها تولیدکننده در این حوزه در کشور است، دیگری به تولید دستگاه‌های ریسندگی می‌پردازد و محصولاتش را به چند کشور صادر می‌کند و آن یکی دستگاه‌های "سی ان سی" چوب می‌سازد.
امروز این سوله‌ها با استقرار 17 شرکت دانش بنیان یا واحد فناور هم به محل اشتغال بیش از 100 نفر از جوانان این دیار تبدیل شده و هم به کارگاه‌هایی که تولیدات آن علاوه بر رفع بخشی از نیازهای کشور، ارزآوری خوبی هم برایمان دارد و این یعنی استفاده بهینه از داشته‌هایی که شاید خیلی به چشم نمی‌آید، یعنی خلق ثروت از آنچه داریم و یعنی آنچه که کرمانشاه امروز به آن نیاز دارد تا بتواند مسیر توسعه‌اش را سریعتر بپیماید.
حالا قرار است سومین سوله هم در اختیار پارک علم و فناوری استان قرار گیرد تا این بار این فضا به واحدهای فناور زیستی اختصاص یابد و این تجربه موفق باز هم تکرار شود و بی‌شک تداوم این رویکرد و اتخاذ چنین تصمیمات درستی از هر جهت به نفع استان خواهد بود.
